AU CONCILE DE TRENTE.
06
évéchés et Fagitation du pays semblaient légitimer leur absence. dant au commencement de l'année 1563^ Pie IV renouvela ses instances pour qu'ils se rendissent au concile y et il adressa, le 30 mars ^ au nouvel archevêque de Cambrai^ Maximilien de Berghes, l'invitation vante ^ : c( Venerabili fratri archiepiscopo Cameracensi. Maturum )) esse duximus hortari in Domino fraternitatem tuam, et diligenter » admonere, ut officii sui memor ad concilium ire ne diutius diflferat, )) fideique in eo et religioni et conscientiae suae plane satisfacere stu- )) deat 5 cum videat se nullo magis necessario tempore suam universali » Ecclesiae operam navare posse. Nec dubitamus quin caeteri quoque » praelati, quorum civitates imperiales sunt, functurî eodem officio )) fuerint^ sicut alias functi sunt, nisi eos domi mauere coegisset peri- )) culum , quod post eorum profectionem a protestantium principibus » impendisset ; sed alia causa est eorum, alia tua. Quoniam vero alii » ire minime potuerunt, tu qui sine ecclesiae tuae periculo potes, » quo quidem etiam opportunior erit et concilie gratior adventus tuus... )) Ecclesiae nécessitas et miserabilis status omnium praelatorum fidem » et auxilium in hoc tempore vehementer implorât et flagitat, majus- » que ipsi et caeteri s, qui coUapsam religionem catholicam erigere at- » que excitare conati faerint, promissum ab aeterno illo Ecclesiae » fundalore atque pastore paratum erit. ))
Avant que la lettre du pape ne parvînt à Cambrai, des mesures avaient été prises par Granvelle pour députer à Trente, avec les trois docteurs de Louvain, Antoine Ha vet, évéque de Namur, François Bichardot, évéque d'Arras, et Martin R54hovius, évéque dTpres.
Antoine Havet, originaire du village de Simencourt en Artois, était entré fort jeune dans l'ordre de S^-Dominique, et avait fait ses études à Paris où il prit le grade de docteur. Il était prieur du couvent des minicains d'Arras, lorsque Marie d'Autriche l'appela à la cour de Bruxelles pour y remplir les fonctions de prédicateur et de seur, emplois qu41 continua sous Marguerite de Parme, qui l'avait fait
î Raynaldus, Contm, Ann. Baroniiadan. 1563 , n'> 57, et LePlat, op. cit., torn. V, [к 789,